"Anlamıyordum, galiba hiçbir zaman anlayamayacaktım."
İnsanoğlunun doğası gereği birileri ile ilişki kurmaya, paylaşım yapmaya ihtiyaç duyuyor.
Anlamadığım ve görünmeyen, gizli bir tarafı olduğunu düşündüğüm kısım ise şu; bu ilişki kurma eyleminde herkes samimi mi?
Yani tam olarak kendini açabiliyor mu? Kendini rahat hissedebiliyor mu?
Daha bunun gibi bir sürü soru... Birilerini tanımak, anlamaya çalışmak; bunların hepsinin tek anahtarı samimiyet.
Uzun yıllar insanlarla ilişki kurarken çoğu kişinin güven problemi olduğunu fark ettim. Haksız da sayılmazlardı.
Çünkü tam birine güveniyorsun, paylaşımlar yapıyorsun, o ya da bu sebeplerle o kişi bir anda hayatından çıkıyor.
Anlamıyorum; insanlar hangi motivasyonla tekrardan ilişki kurmaya çalışıyor? Nasıl vazgeçmiyorlar?
Belki tek motivasyonları; onların deyimiyle, deneyimdir.
Ya da sağlıklı bir ilişki kurmaktır, kim bilir?
Sağlıklı İlişkiler Nasıl Kurulur ve Nasıl Devam Ettirilir? | Büşra Naz Kandemir (TEDx Talks)
Ama ben buna katılmıyorum.
Biriyle paylaşım yapıyorsun, hayaller kuruyorsun birlikte... Buna "deneyim" diyerek geçiştirmek çok acı.
Biliyorum, elden gelen bir şey yok.
Belki ilişkilerin doğasında bu var ama en azından bu acıyı en aza indirmek için, ilişki kurduğumuz kişilere çok fazla anlam yüklememek,
onlara gereğinden fazla sorumluluk vermemek lazım.
En önemlisi beklentiyi azaltmak. En az beklentiyle kurulan ilişkilerin bitişi de daha az acı olabiliyor...