Sultan II. Abdülhamid döneminde yayımlanmış dergilerden biridir. Yazar kadrosunun tamamına yakınını kadınlar oluşturmaktadır. İlk sayısı 31 Ağustos 1895'te çıkmıştır. Başlangıçta pazartesi ve perşembe günleri olmak üzere haftada iki kere, 202. sayıdan itibaren ise haftada bir perşembe günleri yayımlanmıştır. Sekiz sayfadan oluşan dergi resimlidir. İdare yeri önce Sirkeci'de Tramvay caddesinde iken daha sonra Ebüssuud caddesinde özel bir daireye taşınır. Dağıtım merkezi Babıali caddesindeki İstanbul Kütüphanesi'dir. Sahibi İbnülhakkı Mehmed Tâhir Bey, idare müdürü Ahmed Reşid Bey, müdiresi Şadiye Hanım'dır. 1904-1908 yılları arasında dergi müdürlüğü görevini Ziya Şakir üstlenmiştir. Şair Nigâr Hanım başyazar olarak görev almıştır. Dergide yayımlanacak ilanların gelirinden yüzde beşlik bölümünün kimsesiz kızlara gelinlik ve çeyiz parası olarak verileceği bildirilmiştir.
Kadınlara mahsus her türlü haller, faydalı makaleler ve günlük havadislerden ibaret olacak şekilde tasarlanmıştır. Derginin amacı iyi bir anne, eş ve iyi bir müslüman yetiştirmek, ilk sayısında yer alan "Tahdîs-i Ni'met-Ta'yîn-i Meslek" başlıklı yazıda "kadınların eğitimli ve bilgi sahibi olmaları" şeklinde açıklanmıştır. Kadın ne derece bilgi sahibi olursa yetiştireceği çocuğun o derece yüksek terbiye alacağı ve bu çocukların ileride mensup olduğu milletin ilerlemesine, mutluluğuna çalışacakları belirtilmiştir. Fatma Âliye Hanım da dergideki ilk makalesinde Hanımlara Mahsus Gazete'nin "kadınların bilgilerini arttırmaları ve kadın yazarların eserlerini ortaya koymaları" amacıyla yayın hayatına başladığını ilan etmiştir. Mekteplerini bitiren ve kendi gayretleriyle ilim tahsil eden kadınların bilgilerini aileleri içinde arttırabilmeleri için derginin aracı olacağını bildirmiştir. Aile saadeti ve aile bireylerinin birbirlerine olan bağlılığını arttırmayı amaçlayan dergi, İslam'ın kutsal emirlerine ve Osmanlı'nın millî âdetlerine uygun yazılar yayımlayacağını duyurmuştur.
Gazetenin yazı kadrosunu oluşturan kadınlar, dönemin aydın-bürokrat ailelerine mensup kişilerdir. Hitap ettiği kitle ise daha çok dönemin üst ve orta sınıfından ailelerin eğitimli hanımlarıdır. Derginin kadın yazarlar kadrosunu E. Râsime, Hâlide Edip, Hamiyet Zehra, Nigâr, Rânâ bint Saffet, S. Yegâne, Seyide Aliye, Şâdiye, Ayşe Sıdıka, Makbule, Meliha, Nâzım, Nedime, Z. Râide, Sâlime Servet, Fatma Râsiha, Lâmia, Leman, Münire, Server Beria, M. Şükriye, Hafize, İhsan bintü'r-Reşid, Lütfiye, Fatma Hayrünnisa (Ahmed Vefik Paşa'nın torunu), Emine Semiye ve Fatma Âliye (Ahmed Cevdet Paşa'nın kızları), Zeyneb (Ahmed Cevdet Paşa'nın torunu), Güzide Sabri, Keçecizâde (Elif) İkbal hanımlar oluşturmuştur. Fatma Âliye, Makbule Leman ve Nigâr bint Osman derginin en tanınmış yazarlarındandır. Makbule Leman, Nâfizzade M. Nigâr'ın romanları tefrika edilmiş, Emine Vâhide imzalı Emine Semiye Hanım'ın "Terbiye-yi Etfâle Ait Üç Hikâye", "Bikes", "Muallime", "Hiss-i Rekabet" adlı hikâyeleri yayımlanmıştır. Kadınlar kendilerini ilgilendiren konularda dergiye mektuplar göndermişler, roman, makale, hikâye yazacaklarını bildirmişlerdir. (Elif) Râsime takma adıyla Ahmed Râsim, Hoca Hanım takma adıyla Hüseyin Remzi, Nazif Sururi, Ebubekir Sıtkı, Nazikizâde Mehmed Hilmi, Faik Âli, Mehmed Tâhir, Mehmed Cemil, A'vanzâde Mehmed Süleyman, Mahmud Esad, Nigârzâde Feridun, Sâlih Feridun, Mustafa Asım, Nâzım, İlyas Sükûtî, Sâdi, Ahmed Mithat gibi erkek yazarlar da kadınlarla ilgili yazılar yazmışlardır. Dergide imzasız makalelere de sıkça yer verilmiştir.
Derginin öncelikli konu başlıkları kadın, eğitim, çocuk, edep, evlilik, aile hayatı, ev ekonomisi, düzen-tertip, tasarruf, edebiyat, fantezi-deneme, güzellik, sağlık, moda, el işleri, tabiat, fen bilimleri, inanç, güzel sanatlar, gazeteler ve diğer konulardır. Hikâye, şiir gibi edebî türlerden örnekler, okuyucu mektupları ve yabancı yazarlardan tercümelere yer verilmiştir. Kadınların daha güzel görünmeleri için ağız, diş, cilt bakımı ve sağlığı hakkında tavsiyelerde bulunulmuş, sağlık konusundaki yazılarda frengi hastalığına dikkat çekilmiş, dönemin bu önemli sorununun kadınların evlilik hayatını etkilemesinin önüne geçilmek istenmiştir. Kadınlara pahalı Avrupa kumaşlarının kullanılmaması, yerli kumaşların tercih edilmesi, modayı takip etme adı altında aile bütçesini sıkıntıya sokacak masraflardan kaçınılmasını tavsiye eden yazılar yayımlanmıştır. Moda hakkında bilgi verilirken Osmanlı kadınlarına uygun oldukları düşünülen Avrupa modasından örnekler sunulmuş, biçki dikiş konusunda dersler verilmiştir. Kadınların kocalarına nasıl davranmaları gerektiğine dair makaleler yazılmıştır. İşlenen konular arasında, çekirdek aile mefhumu (anne, baba, çocuklar) ön plana çıkarılmış, aile fertleri arasındaki sevgi, saygı ve terbiyenin önemi vurgulanmıştır. İçinde bulunulan iktisadî şartlar derginin kadınları maddi konularda azla yetinmeye teşvik etmesine sebep olmuştur. Zenginliğin ve servetin aile huzuru ve mutluluğu için gerekli olmayacağı, fakir ailelerdeki muhabbetin mutluluk için yeterli olacağı gibi konulara dikkat çekilmiştir. Derginin kadın yazarları, kadınların fazilet, ciddiyet ve ahlak güzelliğine sahip olmaları gerektiği fikri üzerinde birleşmişlerdir. Gazetede, kadınlara ve genç kızlara kötü örnek olduğu, ahlak ve fikirleri güzelleştirmediği düşünülen bazı güncel konularda eleştiri yazıları da yer almıştır.
Kadınlar için teşvik edilen ilim tahsilinin, onlardaki şefkat, annelik ve aileye bağlılık gibi ince hislere zarar vermemesi, dergide vurgulanan fikirler arasındadır. Kadınların ilim tahsilindeki asıl gayenin onların annelik ve eşlik vazifesini hakkıyla yerine getirerek aile saadetini sağlamaları olması gerektiğine sıkça vurgu yapılmıştır. Avrupa ve Amerika'daki kız mektepleri ile Osmanlı'daki kız mekteplerindeki eğitim karşılaştırılmıştır. Memleketin ve çocukların geleceği için kızların millî âdetler ve dinî hükümler gereği ailelerine ve evlerine bağlılıklarını arttıracak surette eğitilmeleri konusunda yayınlar yapılmıştır. Kadının aile, eğitim ve toplum hayatındaki yeri hakkında çeşitli fikirler içeren yazılar yayımlanırken bu konuda Avrupa gazetelerinde çıkan makaleler de okuyucuyla paylaşılmıştır.
Dergide kadınların müslüman kimliğinden vazgeçmeden Osmanlılığı Batı değerleri ile bütünleştirmek isteyen bir anlayış savunulmuş, ideal müslüman kadının gündelik hayatı anlatılmıştır. Paris gazetelerinde çıkan yazılar örnek gösterilerek kadınların ilim tahsilindeki haklarının genişletilmesi ve dava vekili olmaları desteklenmiş, hukuk alanında söz sahibi olmaları yönünde fikirler içeren makaleler yazılmıştır. Dergide, İslam ve Batı dünyasındaki ünlü kadınların hayatları hakkında bilgilerle Avrupa'da kadınların eğitimleri konusunda yapılan uygulamalara dair örnekler yer almıştır.
Bazan ilk sayfada resmî yazılar yer almış, padişahın cuma namazı için camiye gidişi ve saraya dönüşü "Selamlık Resm-i Âlîsi" başlığıyla duyurulmuş, konusu kadın olan güncel haberlere yer verilmiştir. Doktor ve diş hekimi kartviziti, şekerci, satılık ev ilanları, giyim, saat, mücevher, işleme, yün, çeşitli mallar ile ithal yiyecek ürünlerinin satıldığı mağazaların ilanları gazetenin reklam sayfasında yer almıştır. Kendi yazar kadrosunda bulunan kadınlarla ilgili doğum, ölüm, tayin gibi gelişmeler de okurla paylaşılmıştır. Dergiye ilgiyi artırmak üzere bulmacalar hazırlanmış ve doğru cevabı dergi idaresine ilk gönderen kadına üç aylık ücretsiz gazete aboneliği ödülü verilmiştir.
Üst düzey devlet görevlileri ile Osmanlı memleketlerindeki yabancı diplomatların hanımlarına verilen şefkat madalyaları haberleri de ilk sayfada yer almıştır. Dergide hayır işleriyle ilgili makaleler yazılmış, derginin kadın yazarları tarafından bu işlere yardımlarda bulunulmuştur. Padişah iradesiyle gazetenin başyazarı Nigâr Hanım ve müdiresi Şâdiye Hanım'a faydalı neşriyatları ve hizmetlerinden dolayı 1897'de üçüncü rütbeden Şefkat nişanı, 1898'de şehit ve yaralı asker aileleri yardım sergisine hem yardımları hem de sergide eşya satışından bahseden makaleleri sebebiyle ikinci rütbeden Şefkat nişanı verilmesi uygun görülmüştür.
Gazetenin 101. sayısında (17 Şubat 1898) duyurusu yapılan ilave dergi, Hanım Kızlara Mahsus adıyla 151. nüshasından itibaren (3 Mart 1898) çıkarılmıştır. Haftalık ek olarak verilen derginin logosu çiçeklerle bezelidir. Elli iki sayısı kendi içerisinde numaralanarak dört sayfa halinde yayımlanmış, elli üçüncü sayıdan itibaren asıl derginin yedi ve sekizinci sayfalarında yer almaya başlamış, doksan üç sayısı bu şekilde çıkmıştır. Genç kızların eğitim, öğretim görme lüzumu, ahlak, nezaket gibi konular işlenmiştir.