Irak meliklerinden Numan bin Münzir veya Behram-ı Gûr’un babası Yezdicerd tarafından yaptırıldığı rivayet edilen saraydır. Havernâk Sarayı veya Havernâk Kasrı denilir. Sarayın mimarı ise Sinimmar'dır.

Rivayete göre Sinimmar, üstün yetenekleriyle bilinen bir mimardı ve Havernâk Sarayı’nın yapımında da bu ustalığını sergilemişti. Ancak saray tamamlandığında, sahibinin kıskançlığı ve korkusu nedeniyle ödül yerine trajik bir sonla karşılaşmıştı. Rivayete göre, Sinimmar bir benzerini daha yapamasın diye sarayın damından aşağı atılarak öldürülmüştür.

Havernâk Sarayı’nın Kûfe yakınlarında, Hîre şehrinde bulunduğu belirtilmektedir. Bugünkü Necef bölgesinin yerinde olduğu da rivayet edilmektedir. Kûfe ve Hîre’nin coğrafi yakınlığı göz önüne alındığında, sarayın bu bölgede inşa edilmiş olma ihtimali yüksektir.

^{Havernâk Sarayı Temsili (Yapay Zeka İle Oluşturulmuştur)}

Mimari Özellikleri ve Estetik

Havernâk Sarayı’nın mimari yapısı ve estetik özellikleri, onu sıradan bir yapıdan ayıran en önemli unsurlardır. Rivayetlere göre saray, eşsiz güzellikte ve büyüklükte bir yapıydı. Öne çıkan özellikleri şunlardır:

• Renk Değiştiren Duvarlar: Sarayın en dikkat çekici özelliklerinden biri, günün farklı saatlerinde güneş ışınlarının açısına bağlı olarak renk değiştirmesiydi. Bu özellik, saraya mistik bir hava katmıştır. Rivayetlere göre:
• Sabah saatlerinde saray mavi,
• Kuşluk vakti havâî (gökyüzü mavisi),
• Öğlen beyaz,
• İkindi vakti ise sarı renkte görünürdü.
• Detaylar: Sarayın tasarımında kullanılan detaylar, dönemin mimari anlayışının ötesinde bir estetik içeriyordu. Bu durum, Sinimmar’ın maharetinin bir göstergesi olarak değerlendirilmiştir.

Kültürel ve Edebi Etkileri

Havernâk Sarayı, Arap edebiyatında sıkça anılmış ve güzellik, ihtişam ve trajedi temalarını sembolize etmiştir. Sarayın hikayesi, sadece fiziksel bir yapının ötesine geçerek insanın kibri, kıskançlığı ve emeği takdir edememesinin sembolü haline gelmiştir. Sinimmar’ın ödüllendirilmeyen emeği ve trajik ölümü, "Sinimmar’a yapılan ihanet" olarak edebiyatta yer bulmuş ve bu ifade, haksızlık yapılan durumlar için metafor olarak kullanılmıştır.