210’da (825) doğdu (Kehhâle, VI, 142). Aslen Mağrib’de Berber (Bilâdülberber) bölgesinden olup daha sonra Bağdat’a yerleştiği anlaşılmaktadır. Ebû Bekir b. Ebû Şeybe, Süveyd b. Saîd, İsmâil b. Mûsâ el-Fezârî, Abdüla‘lâ b. Hammâd en-Nersî, Abdullah b. Muâviye el-Cumahî ve Bündâr diye tanınan Muhammed b. Beşşâr’dan hadis rivayet etti. Kendisinden kıraat âlimi Ebü’l-Kāsım İbnü’n-Nehhâs, Taberânî, Ebû Bekir İbnü’l-Enbârî, Ebû Bekir eş-Şâfiî, İbnü’l-Ciâbî ve Ebû Hafs İbnü’z-Zeyyât gibi âlimler rivayette bulundular. Hatîb el-Bağdâdî, İbn Nâciye’yi “sika” ve “sebt” terimleriyle değerlendirmiş, Zehebî de onun için “hüccet” terimini kullanmıştır. Çok hadis rivayet eden âlimlerden olduğu belirtilen İbn Nâciye 1 Ramazan 301’de (31 Mart 914) Bağdat’ta vefat etti.
İbn Abdülber en-Nemerî, İbn Nâciye’nin 132 cüzden meydana gelen el-Müsned adlı eserini İbn Nemerî’nin gördüğünü belirtmekte, ancak eserin günümüze ulaşıp ulaşmadığına dair bilgi bulunmamaktadır.