Medineli olup Hazzâ lakabıyla anılmıştır. Kıraat ilmini Ca‘fer el-Kārî ve Şeybe b. Nisâh’tan öğrendi; sonra bu ilimde refiki olup aynı kıraat isnadına sahip bulunan kurrâ-i seb‘adan Nâfi‘ b. Abdurrahman’a da kıraatini arzetti. Ebû Ca‘fer el-Kārî’nin râvisi ve talebesi olmasının yanında Ebû Ca‘fer kıraatini Nâfi‘ yoluyla öğrenenlerin önde gelenlerinden biri olduğu anlaşılmaktadır. Kendisinden arz yoluyla İsmâil b. Ca‘fer el-Ensârî, Kālûn, el-Meġāzî adlı eseriyle tanınan Vâkıdî gibi şahsiyetler kıraat okudular.
Ebû Ca‘fer kıraatinin râvisi olarak İbn Verdân’ın rivayetleri ilk döneme ait kaynaklarda yer aldığı gibi (meselâ bk. İbn Mihrân, s. 8-9) kırâat-i aşere hakkında telif edilip imamların rivayetlerini iki ile sınırlayan eserlerde bu iki rivayetten biri olarak tercih edilir. İbn Verdân hakkında İbnü’l-Cezerî “usta bir mukrî, gerçekten sağlam ve güvenilir bir râvi” ifadesini kullanmıştır. Zehebî onun muhtemelen Nâfi‘den önce öldüğünü söylerken İbnü’l-Cezerî 160 (777) yılı dolaylarında vefat ettiğini zikretmiştir (en-Neşr, I, 179).