Köken

Eski Türkçe aynı anlama gelen yinçü kelimesinden evrilmiştir. Kelimenin kökeni Çince çen-çu kelimesine dayanmaktadır. İnci kelimesi Türkçeden Rusça’ya ve Balkan dillerine de geçmiştir.

Kullanım Alanları

Takı ve mücevherat ürün tanıtımlarında: Kolyeler, küpeler, bilezikler gibi süs eşyalarında inci süslemesi veya hammaddesi olarak geçer.

Moda ve giyim metinlerinde: Kıyafetlerde inci detayları veya aksesuarlar vurgulanır.

Edebî ve sanatsal metinlerde: Estetik ve zarafet sembolü olarak şiir ve nesirlerde yer alır.

Halk deyimlerinde: “İnci gibi dişler”, “ağzından inci dökülüyor” gibi benzetme ifadelerde geçer.

Günlük konuşmalarda (mecaz anlamda): Gülünç, yanlış veya safça söylenmiş sözleri tanımlamak için “bir inci daha” gibi ifadelerde yer alır.

Deniz ürünleri ve doğa belgesellerinde: Doğal oluşum süreci ve istiridye ile ilişkisi anlatılır.