Köken

“Kement” kelimesi Türkçeye, Farsça kemend (كَمَند) sözcüğünden geçmiştir. Bu kelime, özellikle eski metinlerde ve divan edebiyatında sıkça rastlanan, hem gerçek hem mecazî anlamlarda kullanılan köklü bir ifadedir.

Kullanım Alanları

Çobanlık ve hayvancılıkta, özellikle kaçan ya da yabanî hayvanları yakalamak için kullanılan bir araç olarak işlev görür.

Askerî ve kolluk uygulamalarında (tarihsel bağlamda), firarileri veya düşman unsurları yakalamak için kement kullanımı görülmüştür.

Tarihî ceza uygulamalarında, özellikle Osmanlı döneminde yağlı kement, idam cezası için kullanılmıştır.

Divan edebiyatında, sevgilinin zülüfleri yani saç kıvrımları mecazen “kement” olarak tasvir edilir; bu bağlamda aşkın esir edici gücünü simgeler.

Halk hikâyelerinde ve atasözlerinde, kontrol altına alma, esaret, bağlılık anlamlarında mecazî kullanımı yaygındır.