Medine’de doğdu. Benî Hazrec’in Selemoğulları kabilesinin ileri gelenlerindendir. Medineli ilk altı müslümandan biri olup Birinci Akabe Biatı’nda bulundu, İkinci Akabe Biatı’nda da kabilesini temsil etti. Bedir Gazvesi’nden itibaren Hz. Peygamber’le birlikte bütün savaşlara katıldı ve büyük yararlılıklar gösterdi. Ok atmadaki maharetiyle bilinen Kutbe, Uhud Gazvesi’nin en sıkıntılı anlarında Resûl-i Ekrem’in yanından ayrılmadı, dokuz yerinden yaralandı ve Resûlullah’ın övgüsünü kazandı. Mekke’nin fethinde kabilesinin bayraktarlığını yaptı. Fetihten sonra Tihâme bölgesinde yaşayıp İslâm’a boyun eğmeyen Has‘am kabilesine gönderilen yirmi kişilik müfrezeye kumandan tayin edildi ve kendi adıyla anılan seriyyeyi başarıyla yönetti.
Câhiliye döneminde soylu Kureyş kabilesi mensuplarının ihramlı iken evlerine kapılarından, diğerlerinin ise evlerinin arkasından açtıkları bir gedikten girmeleri âdetti. Bu âdete aykırı davranan Kutbe’yi Kureyşliler günahkâr sayınca evlere arkalarından değil kapılardan girmeyi emreden âyet (el-Bakara 2/189) nâzil oldu (İbn Kesîr, I, 327).
Kutbe b. Âmir, kendi kabilesine mensup sahâbeden Ümmü Amr bint Amr b. Hadîde ile evlenmiş ve bu evlilikten Ümmü Cemîl adında bir kızı olmuştur. Kaynaklarda onun Hz. Osman döneminde (644-656) vefat ettiği kaydedilmekte, hadis rivayet ettiğine dair bir bilgi bulunmamaktadır.