Köken
"Mehru" kelimesi Farsça kökenlidir. "Ay" anlamına gelen "mah" kelimesiyle "yüz" anlamına gelen "ruy" kelimesinin birleşmesinden oluşmuştur.
Kullanım Alanları
- Divan Edebiyatı: Âşığın sevgilisine hitabında veya sevgilinin güzellik ve üstünlüğünü överken kullanılır.
- Halk Edebiyatı: Sevilen kişi veya halka mal olmuş güzel karakterlerin tasvirinde geçer.
- Günlük Dil (tarihî kullanım): Çok sevilen, değer verilen kimseler için mecazî olarak kullanılabilir.
