Köken

Mera kelimesi, Arapçadan Türkçeye geçmiş bir sözcüktür. Kökeni, Arapça marʿā (مرعى) olup “otlak” anlamına gelir. Bu terim, “gütmek, bakmak, gözetmek” anlamlarındaki raʿā (رَعَى) fiilinden türetilmiştir. Arapça dilbilgisinde “mafʿal” kalıbında türeyen kelimeler genellikle bir işin yapıldığı zamanı veya mekanı ifade eder. Dolayısıyla marʿā, “gütme yeri” yani hayvanların otlatıldığı alan anlamına gelir.

Kullanım Alanları

• Tarım ve hayvancılık: “Mera yasaları”, “mera alanları”, “mera ıslahı” gibi terimlerle kırsal üretimle ilgili mevzuat ve uygulamalarda kullanılır.
• Çevre ve coğrafya: Doğal bitki örtüsüne sahip otlak araziler için kullanılır.
• Hukuk: “Mera Kanunu” gibi yasal düzenlemeler çerçevesinde, kamuya ait ya da köy tüzel kişiliğine ait arazileri tanımlar.
• Gündelik dil: “Hayvanlar merada otluyor” gibi ifadelerde doğal otlak alanlarını belirtmek için kullanılır.