Köken

Ozan sözcüğü, Orta Türkçede “ozan” veya “uzan” biçimlerinde kullanılmıştır ve “şair” anlamına gelir. Bu kelime, Orta Farsçadaki “kusan” sözcüğü ile eş kökenlidir. Orta Farsça “kusan” biçimi 3. yüzyıldan itibaren kayıtlarda yer almaktadır. Türkiye Türkçesinde 16. yüzyıldan itibaren, özellikle halk arasında, kelime küçültücü, aşağılayıcı (pejoratif) anlamlar kazanmış olsa da, Dil Devrimi sırasında tarihî ve özgün anlamı yeniden canlandırılmıştır.^【1】 

Kullanım Alanları

• Edebiyat ve Halk Kültürü: Ozan kelimesi, geleneksel olarak saz şairlerini ifade eder. Halk şiiri, destan ve manzumeler yazan ya da söyleyen sanatçılar için kullanılır.
• Genel Anlam: Modern Türkçede genel anlamda “şair” yerine de kullanılır.
• Tarihsel Kullanım: Eskiden çenesi düşük, çok konuşan kimse anlamında kullanılmıştır.^【2】