Tahsilini muhtemelen doğduğu Bursa’da tamamladıktan sonra ilmiyeye intisap edip 981’de (1573) Mustafa Paşa Medresesi’ne müderris oldu. Gösterdiği başarıdan dolayı kendisine Üç Şerefeli Medrese (Edirne) pâyesi verildi. 987’de (1579) Sahn-ı Semân, 991’de (1583) Ayasofya müderrisliğine, ardından İzmir kadılığına getirildi. Bir yıl sonra Bağdat kadılığına, 997’de (1589) tekrar İzmir kadılığına tayin edildi ve orada vefat etti (Atâî, s. 309-310).
Eserleri. 1. Evḍaḥu’l-mesâlik ilâ maʿrifeti’l-büldân ve’l-memâlik. Coğrafya-tarih konularının işlendiği kitapta denizler, göller, nehirler, dağlar ve tepeler anlatılmış, ardından alfabetik sırayla şehir ve ülkeler hakkında kısa bilgiler verilmiştir. Eserin başlıca kaynakları Ebü’l-Fidâ’nın Taḳvîmü’l-büldân’ı ile İbn Abdülhak el-Bağdâdî’nin Merâṣıdü’l-ıṭṭılâʿıdır. 980’de (1572) tamamlanarak III. Murad’a sunulan ve ansiklopedik mahiyeti sebebiyle yaygın bir şekilde kullanıldığı anlaşılan kitabın çeşitli kütüphanelerde birçok nüshası mevcut olup Mehdî Îd er-Ravâdıyye tarafından neşredilmiştir (Beyrut 1427/2006).
2. Muhtasaru Evdahi’l-mesâlik ilâ ma‘rifeti’l-büldân ve’l-memâlik. Sokullu Mehmed Paşa’nın emriyle Evḍaḥu’l-mesâlik’in kısaltılarak Türkçe’ye çevrilmiş şekli olup paşaya sunulan eser tarih ve coğrafya lugatı niteliğindeki Türkçe kitapların ilki olması bakımından önemlidir (Süleymaniye Ktp., Damad İbrâhim Paşa, nr. 856).
3. Enmûẕecü’l-fünûn fi’l-maʿârifi’l-ʿâmme. Taşköprizâde’nin Mevzûâtü’l-ulûm’u tarzında yazılan ve tefsir, hadis, kelâm, usûl-i fıkıh, ferâiz, meânî, tıp ve astronomi gibi ilimlere yer veren kitap Sinan Paşa’ya sunulmuştur (Süleymaniye Ktp., Lâleli, nr. 2151; İsmihan Sultan, nr. 303).
4. Tercümetü Durûbi’l-emsâl (Ârif Hikmet Ktp., nr. 3495).
5. Risâle fi’t-tefsîr (Süleymaniye Ktp., Ayasofya, nr. 390).
6. Hâşiye-i Şerhu Tecrîd (Osmanlı Müellifleri, III, 66).
7. Hâşiye alâ Şerhi Hikmeti’l-ayn (a.g.e., a.y.).