Sonsuz ‘Bir’ Aşk, çağdaş tasavvufi edebiyat kapsamında değerlendirilebilecek, sembolik anlatımlarla biçimlendirilmiş bir kitaptır. Eser, insan varoluşuna dair temel kavramları “bir” olma hali ekseninde ele alırken, kutsal coğrafyalar olan İstanbul, Kudüs ve Şam’ı anlatının mekânsal ve kavramsal odağına yerleştirir. Bu bağlamda kitap, bireysel ve toplumsal düzeyde ruhsal bir arayış ve deneyim sürecini anlatmayı amaçlar.

Temalar ve Anlatım

Metnin temelinde “bir” kavramı bulunmakta olup, bu kavram ontolojik bir birlik ve varoluşun temel boyutu olarak ele alınır. İnsan varlığının unutuluşu, arzu, aşk ve yeniden keşif temaları, sembolik ve alegorik biçimlerde anlatılır. İstanbul, Kudüs ve Şam gibi kutsal mekânlar, metnin tematik yapısında farklı işlevler üstlenir; özellikle Mescid-i Aksa’nın korunması ve Şam’ın tasavvufi sembolizmi üzerinden eserde ahir zaman ve Deccal-Mehdî gibi kavramsal ikilikler tartışılır.

Eserde Mekânsal Sembolizm

Kitapta İstanbul, Kudüs ve Şam gibi kutsal mekânlar sadece coğrafi alanlar olarak değil, aynı zamanda sembolik anlamlar taşıyan mekânsal unsurlar olarak ele alınır. İstanbul, aşkın ve eylemin merkezi olarak konumlandırılırken, Kudüs’te yer alan Mescid-i Aksa’nın korunma mücadelesi, eserde kutsalın korunması temasıyla ilişkilendirilir. Şam ise tasavvufi anlamda mistik bir merkez olarak, eserin ahir zaman motifleriyle bağ kurar. Bu mekânlar, eserin tematik yapısını ve anlatısal bütünlüğünü oluşturan önemli kavramsal araçlardır.

Tasavvufi Kavramlar ve Anlatım Teknikleri

Eserde tasavvufun temel kavramları ön plandadır. “Birlik” ve “sonsuz aşk” gibi temalar, insanın varoluşsal arayışını açıklamak için kullanılır. Unutuluş, arzu ve aşk kavramları, bireyin kendini keşif ve yeniden doğuş süreçlerinde işlenen ana motiflerdir. Metin, tasavvufi şiirsel dil ve alegoriler aracılığıyla derin bir içsel yolculuğu okuyucuya aktarır. Bu anlatım teknikleri, eserin mistik ve sembolik yapısını güçlendirmektedir.

Sembolizm ve Alegori

Sonsuz ‘Bir’ Aşk, çok katmanlı sembolik anlatıma sahiptir. Metinde kullanılan semboller, hem bireysel hem de evrensel anlamlar taşır. “Bir” kavramı ontolojik birliği ifade ederken, kutsal mekânlar farklı temalarla ilişkilendirilen alegorik figürlere dönüşür. Eserdeki alegorik anlatım, okuyucunun metni çok yönlü biçimde yorumlamasına olanak sağlar ve metnin kavramsal derinliğini artırır.