Köken

Tavşan kelimesi, Eski Türkçe tavışġan biçiminden gelmektedir ve bu sözcük “seğirten, hızlı hareket eden” anlamı taşır. Kelimenin kökü, yazılı örneği bulunmayan ancak varlığı dilbilimsel olarak kabul edilen tavış- ya da teviş- fiilidir; bu fiil “devinmek, kıpırdanmak, seğirtmek” anlamındadır. Buradan +an sıfat-fiil ekiyle türetilerek “seğirten, zıplayan” anlamındaki tavışġan türetilmiş, zamanla da bugünkü tavşan biçimini almıştır. Sözcüğün biçimsel ve anlamsal yapısı, hayvanın çevik ve sıçrayıcı doğasıyla doğrudan ilişkilidir.

Kullanım Alanları

• Hayvan adlandırması: Genellikle yaban ya da evcil küçük memeliler için tür adı olarak kullanılır.
• Mecaz: Korkak, ürkek veya hızlı kaçan kimseleri tanımlamak için benzetme yapılır.
• Atasözleri ve deyimler: “Tavşana kaç, tazıya tut” gibi deyimlerde karşıt durumları betimlemek amacıyla yer alır.
• Çocuk edebiyatı: Masallarda sıkça kullanılan sevimli, zeki hayvan karakterlerinden biridir.