logologo
Ai badge logo

Bu madde yapay zeka desteği ile üretilmiştir.

Tazmanya Kaplanı

fav gif
Kaydet
viki star outline
tazmanyakaplanıbilgikartı.png
Bilgi Kartı: Tazmanya Kaplanı (Thylacinus cynocephalus)
Sınıf
Mammalia (Memeliler)
Takım
Dasyuromorphia
Familya
Thylacinidae
Cins
Thylacinus
Tür
Etçil; küçük ve orta büyüklükteki memeliler
Yayılım
Ormanlık alanlarçalılıklaraçık araziler
Habitat
Tarihsel olarak Avustralya ve Tazmanya
Beslenme
Thylacinus cynocephalus
Neslin Tükenme Tarihi
1936 (doğrulanmış son birey)
Koruma Durumu
Nesli tükenmiş (IUCN)

Tazmanya kaplanı (Thylacinus cynocephalus), modern çağda nesli tükenmiş en tanınmış etçil keselilerden biridir. Avustralya'nın yerli faunası içinde olan bu tür, Tazmanya adasında uzun süre varlığını sürdürmüştür. Avrupa kolonizasyonunun ardından yoğun avlanma, habitat kaybı ve rekabet gibi faktörler nedeniyle 20. yüzyılın başlarında nesli tükenmiştir.

Morfoloji ve Evrimsel Özellikler

Fiziksel Yapı

Tazmanya kaplanı, orta büyüklükte bir etçil keseli olup, vücut uzunluğu 100 ila 130 cm, kuyruk uzunluğu ise 50 ila 65 cm arasında değişmektedir. Ağırlığı genellikle 15 ila 30 kg arasında olup, erkekler dişilerden biraz daha büyüktür. Sırtında belirgin koyu renkli çizgiler bulunması nedeniyle "kaplan" olarak adlandırılmıştır. Kısa ve sert tüyleri, genellikle sarımsı kahverengi tonlarındadır. Kafatası yapısı, çene kasları ve diş dizilimi açısından etçil beslenmeye uygundur.


Tazmanya Kaplanı (Yapay zeka ile oluşturulmuştur.)

Evrimsel Konum ve Konvergent Evrim

Thylacinus cynocephalus, Thylacinidae familyasının bilinen son üyesidir. Genetik analizler, bu türün yaklaşık 160 milyon yıl önce plasental memelilerden ayrıldığını göstermektedir. Buna rağmen, morfolojik olarak kurt ve köpek gibi plasental etçillerle benzerlik göstermesi, konvergent evrimin çarpıcı bir örneğidir. Bu benzerlik, benzer ekolojik nişlerde yaşayan farklı türlerin, benzer çevresel baskılar altında benzer adaptasyonlar geliştirmesiyle açıklanabilir.

Ekoloji ve Davranış

Habitat ve Dağılım

Tazmanya kaplanı, tarihsel olarak Avustralya anakarasında ve Tazmanya adasında yaygın olarak bulunmaktaydı. Ancak, anakara popülasyonu yaklaşık 3.000 yıl önce yok olmuştur, Tazmanya adasındaki popülasyon ise 20. yüzyılın başlarına kadar varlığını sürdürmüştür. Bu tür, ormanlık alanlar, çalılıklar ve açık araziler gibi çeşitli habitatlarda yaşamıştır.

Beslenme ve Avlanma Davranışı

Etçil bir tür olan Tazmanya kaplanı, küçük ve orta büyüklükteki memelilerle beslenmiştir. Kafatası ve diş yapısı, avını yakalayıp parçalamaya uygun şekilde evrimleşmiştir. Bazı araştırmalar, bu türün avını pusu kurarak yakaladığını, yani aktif kovalamaca yerine bekleyerek avlandığını öne sürmektedir.


Tazmanya Kaplanı ve Küçük Avı (Yapay zeka ile oluşturulmuştur.)

Üreme ve Gelişim

Keseli bir memeli olan Tazmanya kaplanı, yavrularını doğurduktan sonra kesesinde taşımıştır. Yavrular, kesede birkaç ay geçirerek gelişimlerini tamamlamışlardır. Üreme davranışları hakkında detaylı bilgiler sınırlıdır.

Neslin Tükenmesi ve Yeniden Canlandırma Girişimleri

Neslin Tükenme Süreci

Tazmanya kaplanının nesli, çeşitli faktörlerin birleşimiyle tükenmiştir. Avrupa kolonizasyonu sonrası, bu türün koyunlara saldırdığı düşüncesiyle yoğun bir avlanma kampanyası başlatılmıştır. 1888-1909 yılları arasında Tazmanya hükümeti, her öldürülen yetişkin birey için ödül vermiştir. Bu uygulama, popülasyonun hızla azalmasına neden olmuştur. Ayrıca, habitat kaybı, rekabetçi türlerin (örneğin, dingolar) baskısı ve genetik çeşitliliğin azalması gibi faktörler de tükenme sürecini hızlandırmıştır. Son doğrulanmış birey, 1936 yılında Hobart'taki Beaumaris Hayvanat Bahçesi'nde ölmüştür.


Hayatta Kalan Son Tazmanya Kaplanı (Yapay zeka ile oluşturulmuştur.)

Yeniden Canlandırma Çalışmaları

Son yıllarda, Tazmanya kaplanının genetik materyali üzerinde yapılan çalışmalar, türün yeniden canlandırılması olasılığını gündeme getirmiştir. Bilim insanları, bu türün genomunu başarıyla dizilemiş ve kök hücre teknolojileriyle ilgili ilerlemeler kaydetmiştir.

Kaynakça

Feigin, Craig Y., Andrew H. Newton, ve Liliya Doronina. “Genome of the Tasmanian Tiger Provides Insights into the Evolution and Demography of an Extinct Marsupial Carnivore.” Nature Ecology & Evolution 2, no. 1 (2017): 182–192. https://www.nature.com/articles/s41559-017-0417-y.

Letnic, Mike, Margaret Fillios, ve Mathew S. Crowther. “Could Direct Killing by Larger Dingoes Have Caused the Extinction of the Thylacine from Mainland Australia?” PLoS ONE 7, no. 5 (2012): e34877. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0034877

Sen de Değerlendir!

0 Değerlendirme

Yazar Bilgileri

Avatar
Ana YazarEmre Özen12 Mayıs 2025 05:56
KÜRE'ye Sor