Oral Sander’in “Türkiye’nin Dış Politikası” adlı eseri, Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşundan itibaren izlediği dış politika yaklaşımlarını tarihsel bir perspektifle ele almaktadır. Kitap, Türkiye’nin jeopolitik konumunu, uluslararası sistemdeki yerini ve değişen küresel dengelerle uyum sağlama çabalarını ayrıntılı bir şekilde incelemektedir. Sander, Türkiye’nin dış politikasını yalnızca tarihsel olaylarla değil, aynı zamanda bu olayların arkasındaki temel motivasyonlarla değerlendirmekte; devletin iç dinamikleri ve uluslararası ilişkiler teorisi çerçevesinde kapsamlı bir analiz sunmaktadır.

^{Türkiye'nin Dış Politikası}

Kitabın İçeriği

Cumhuriyet Döneminin İlk Yılları

Eserde, Türkiye’nin dış politikasının şekillenmesinde Cumhuriyetin ilk yıllarının büyük bir öneme sahip olduğu vurgulanmaktadır. Lozan Antlaşması’nın ardından Türkiye’nin uluslararası sisteme entegrasyonu, barış odaklı bir dış politika stratejisi ile başlamıştır. Sander, bu dönemde izlenen dış politikanın ana hedefinin, sınırların korunması ve ulusal egemenliğin pekiştirilmesi olduğunu belirtmektedir. Özellikle 1920’ler ve 1930’larda Türkiye’nin Batı ile ilişkilerini dengelemeye yönelik politikaları, bu dönemin belirgin özellikleri olarak ele alınmaktadır.

İkinci Dünya Savaşı ve Çok Taraflı Diplomasi

Kitapta, Türkiye’nin İkinci Dünya Savaşı sırasında izlediği tarafsızlık politikasına geniş bir yer ayrılmaktadır. Sander, Türkiye’nin savaş sırasında denge politikası izleyerek kendi güvenliğini koruma çabalarını analiz etmektedir. Ayrıca, savaş sonrası dönemde çok taraflı diplomasiye geçiş süreci, Türkiye’nin NATO’ya katılımı ve Batı ittifakının bir parçası olma yönündeki adımları detaylı bir şekilde tartışılmaktadır. Bu süreçte Türkiye’nin, Sovyetler Birliği’nden gelen tehditlere karşı Batı bloğuna yönelmesinin gerekçeleri tarihsel ve teorik bir çerçevede incelenmektedir.

Kıbrıs Sorunu ve Soğuk Savaş Dönemi

Sander’in eserinde, Kıbrıs sorunu Türkiye’nin dış politikasında önemli bir dönüm noktası olarak ele alınmaktadır. 1960’lardan itibaren Türkiye’nin Kıbrıs konusunda izlediği politikalar ve bu politikalara uluslararası toplumun tepkileri ayrıntılı bir şekilde analiz edilmektedir. Ayrıca Soğuk Savaş döneminde Türkiye’nin hem Batı hem de Doğu bloklarıyla olan ilişkileri, dönemin uluslararası güç dengeleri bağlamında değerlendirilmektedir. Türkiye’nin bu süreçteki stratejik önemi ve bölgesel politikaları, eserde öne çıkan bir diğer önemli tartışma konusudur.

1980 Sonrası Dış Politika Değişimleri

Kitap, 1980’lerden itibaren Türkiye’nin dış politikasındaki dönüşümlere de kapsamlı bir şekilde yer vermektedir. Özellikle Turgut Özal döneminde, dış politikada ekonomi odaklı bir yaklaşımın benimsendiği vurgulanmaktadır. Bu süreçte Türkiye’nin, Ortadoğu ile ilişkilerini geliştirme çabaları ve bu çerçevede uyguladığı stratejiler detaylandırılmaktadır. Ayrıca, Sovyetler Birliği’nin çöküşü sonrasında Türkiye’nin Orta Asya Türk Cumhuriyetleri ile ilişkileri ve Avrupa Birliği’ne tam üyelik sürecindeki girişimleri, dönemin önemli başlıkları arasında ele alınmaktadır.

Eserin Tematik Derinliği

Oral Sander, “Türkiye’nin Dış Politikası” isimli eserinde Türkiye’nin dış politikasını tarihsel, ekonomik ve stratejik boyutlarıyla incelemektedir. Kitap, Türkiye’nin dış politikasını şekillendiren temel dinamikleri, devletin iç dengeleri ve uluslararası ilişkiler teorileri ile açıklamakta; okuyucuya dengeli ve analitik bir bakış açısı sunmaktadır. Sander, hem tarihsel veriler hem de analitik yaklaşımlarla, Türkiye’nin uluslararası arenadaki konumunu ve karar alma süreçlerini detaylı bir şekilde açıklamaktadır.