Köken

Viyadük kelimesi Türkçeye Fransızca “viaduc” sözcüğünden geçmiştir. Bu sözcük, Latince “via” (yol) ve “ductus” (taşımak, iletmek) sözcüklerinin birleşiminden oluşmuştur. “Via” kelimesi Hint-Avrupa kökenli *weǵʰ- (gitmek, taşımak) köküne dayanırken, “ductus” kelimesi Latince “ducere” (yönlendirmek, götürmek) fiilinden türemiştir. “Viyadük”, bu kökeniyle doğrudan “yol taşıyıcı yapı” anlamına gelir.

Kullanım Alanları

• Ulaşım ve İnşaat Mühendisliği: Karayolu ve demiryolu projelerinde, vadi, nehir ya da çukur gibi doğal engellerin üzerinden geçmek için yapılan uzun ve çok ayaklı köprüleri tanımlamakta kullanılır.
• Şehircilik ve Altyapı Planlaması: Kent içi ulaşımın sürekliliğini sağlamak amacıyla yapılan yüksek geçitlerin resmi adlandırmalarında yer alır.
• Hukuk ve İmar Yönetmelikleri: Viyadük, planlama belgelerinde özel bir yapı türü olarak tanımlanır ve bu yapılarla ilgili ruhsatlandırma, kamulaştırma veya çevresel etki değerlendirme metinlerinde geçer.
• Topografik Tanımlar: Harita ve coğrafi bilgi sistemlerinde, bir bölgedeki ulaşım altyapısının analizinde viyadükler ayırt edici yapı unsurları olarak tanımlanır.