Köken
Anaç kelimesi, Eski Türkçedeki anaç yani “anacık” sözcüğünden türemiştir. Bu sözcük, “anne” anlamındaki ana kelimesine, sevgi ve küçültme anlamı katan +Iç eki getirilerek oluşturulmuştur. Aynı ek, ata (baba) kelimesinde de benzer biçimde kullanılmış ve ataç (babacık) gibi sözcükler türetilmiştir.
Kullanım Alanları
- Hayvancılık: “Anaç koyun”, “anaç inek” gibi terimlerle, damızlık olarak kullanılan, yavrulama çağındaki dişi hayvanları tanımlamak için kullanılır.
- Bitkisel üretim: “Anaç fidan” ifadesi, aşı için kullanılan sağlam ve nitelikli ana bitkiyi belirtir.
- Mecazi dil: Anaç kişilik, “şefkatli, koruyucu, ana gibi davranan” insanlar için kullanılır.
- Ziraat mühendisliği ve veterinerlik: Yetiştiricilikle ilgili teknik metinlerde “anaçlık özelliği”, “anaç hayvan seçimi” gibi bağlamlarda geçer.
