Tanım

sıfat

1. Eski, eski zamana ait.
2. Kölelikten kurtulmuş, azat edilmiş (köle).

➻ Atîka:

Atîk kelimesinin tamlamalarda kullanılan, aynı anlamı taşıyan dişil (müennes) şeklidir.

Köken

(ﻋﺘﻴﻖ)

Arapça ‘itḳ (“eski olmak; kölelikten kurtulmak”) kökünden türeyen ‘atīḳ. Osmanlı Türkçesinde özellikle tarihi eserler ve eski yapılar için sıkça kullanılmıştır.

Kullanım Alanları

• Tarih ve Edebiyat: Eski yapılar, eserler ve eşyalar için kullanılır.
• Hukuki Terimler: Osmanlı döneminde kölelikten azat edilmiş kişiler için kullanılmıştır.
• Mimari: Cami ve diğer eski yapıları tanımlarken “câmi-i atîk” (eski cami) şeklinde kullanılmıştır.

Örnek Cümle

Bu şehirde pek çok câmi-i atîk bulunmaktadır.