Doğal seleksiyondaki doğal sapmalar aşırı bir boyut ve ortalama kazanırsa bunu dengeleyen mekanizmadır. Temel olarak, çan eğrisi şeklinde oluşan çeşitliliğin, iki ekstrem ucunun dezavantajlı olduğu durumlarda görülen seçilim tipidir.
İnsan bebekleri ortalama 2.7 ila 4.6 kilogram arasında doğarlar. Ancak bu ağırlık konusunda genetik ve çevresel faktörlere bağlı olarak oluşan geniş bir dağılım bulunmaktadır. İnsanlar, vahşi doğada yaşarken, 2 kilogramdan az ve 6 kilogramdan ağır doğacak olan çocuklar (çeşitliliğin iki ekstrem ucu) dezavantajlıdır. Çünkü 2 kilogramdan az olan bebeklerin hayatta kalacak kadar vücut ağırlığı ve besin deposu bulunmaz, kas yapısı yeterince gelişmemiş ya da yeterince irileşmeden doğmuş olabilir. 6 kilogramdan fazla ağırlıkta doğacak olan çocuklar ise ana rahminden çıkmakta güçlük çeker (ve çoğu zaman sıkışarak ölür) ve yüksek kiloları, ufak boyutlarıyla uyumsuz olduğu için ölüme sebep olabilir. Bu yüzden, iki ekstrem uçtaki bireyler elendiğinden, ortalama değerlerdeki bireyler avantajlı olur ve sayıca artarlar. İşte buna dengeleyici seçilim denir. Elbette, çevresel unsurlara bağlı olarak bu ortalama avantajlı değer nesiller içerisinde değişebilir.
