Köken

Eski Türkçe küçe- “güç göstermek, zorlamak” fiilinden türeyen gücen- kökü, Eski Türkçe küç “zor” sözcüğüne dayanır. Bu yapıdan +In- ekiyle gücenin; ardından küçümseme ve nitelik bildiren -k ekiyle gücenik şekli oluşmuştur. Anlam olarak “gönlü kırılmış, incinmiş” kişi demektir.

Kullanım Alanları

Duygusal betimleme: Gönül kırıklığı, kırgınlık, alınganlık durumlarında bireylerin duygusal hâlini tanımlamak için kullanılır.

Halk dili ve edebiyatı: Şiirsel metinlerde ya da anlatılarda küskünlük ve içe dönüklük hali için tercih edilir.

Gündelik konuşma: Duygusal tepkileri, alınmışlık hâlini belirtmek için sıkça kullanılır.