Kökeni

Eski Türkçe yunçıtmak (incitmek) fiilinden türetilmiştir.Türkçe kökenlidir. [inci-n-mek] kökünden + -t (ettirgen) ekiyle oluşmuştur.

Kullanım Alanları

Günlük Konuşma Dili: Hem fiziksel kazalarda (“kolumu incittim”) hem de duygusal kırgınlıkları ifade etmekte (“beni sözleriyle incitti”) sıkça kullanılır.

Edebiyat ve Şiir: Duygusal yaralanmaların, hassas ilişkilerin anlatımında tercih edilen bir sözcüktür. Romantik, melankolik ya da dramatik sahnelerde sık görülür.

Psikoloji / Danışmanlık Dili: Bireyin duygusal olarak zedelenmesini anlatmakta kullanılır. “İncinen çocuk”, “incitici söz” gibi yapılarla geçer.

İletişim ve Ahlaki Değerler: Kırıcı olmayan, nazik konuşmanın önemsendiği söylemlerde uyarı niteliğinde kullanılır.

Mecazî Anlatım: İnsan dışında nesneler, duygular ve hatta doğa olayları için mecaz anlamda da kullanılabilir.