Köken

İçmek fiili, Eski Türkçedeki iç- kökünden türemiştir. Bu kök, temel olarak “sıvı yutmak” anlamına gelir ve Türkçede çok eski dönemlerden editibaren kullanılagelmiştir. Zamanla yalnızca sıvı tüketimini değil, aynı zamanda bir şeyin içe çekilmesi (örneğin toprağın suyu içmesi), duman solunması (sigara içmek) ve alışkanlık hâlinde içki veya ilaç alma gibi çeşitli soyut ve mecaz anlamları da kapsayacak biçimde genişlemiştir.

Kullanım Alanları

Duyguları bastırmak (İçine atmak anlamında): Acıyı, öfkeyi, hüznü “içine gömmek” ya da “içine içmek”.

Benimsemek / Özümsemek: Bilgiyi, duyguyu veya deneyimi derinlemesine almak.

Emmek / Çekmek / Yutmak (doğal nesneler için): Toprağın suyu içmesi, ağacın güneşi içmesi.

Katlanmak / Sabretmek (acıya ya da sıkıntıya): Kızılcık şerbeti içmek gibi deyimlerde geçer.

Etkilenmek / Kapılmak: Havanın, atmosferin ya da duygunun içine çekilmek.

Bitmek / Tükenmek (yoğun şekilde harcamak anlamında): Bir yeri veya nesneyi tüketmek.