Köken

Kamış sözcüğü, Eski Türkçe kam- (dövmek, vurmak) fiilinden +Iş yapım ekiyle türetilmiştir. Bu yapı, “vurularak, dövülerek şekil verilen şey” anlamından hareketle içi boş, sert gövdeli bitkilere ad olmuştur. Türkçede çok eski dönemlerden beri hem bitkinin kendisi hem de bu bitkiden yapılan eşyalar (kamış sepet, kamış kalem) için kullanılmaktadır. Anlamı zamanla genişleyerek argo, ölçü ve müzik bağlamlarında da farklı kullanımlara kavuşmuştur.

Kullanım Alanları

Bitki adı olarak: Sulak yerlerde yetişen, içi boş, boğumlu uzun bitki anlamında kullanılır.

Nesne yapımında malzeme olarak: Kamıştan yapılan eşyalar, özellikle geleneksel veya kırsal yaşamla ilgili anlatımlarda yer alır.

Mecaz ve argo anlamlarda: Halk dilinde mahrem uzuvlara işaret etmek amacıyla, kaba ya da argo söylem içinde kullanılabilir.

Yazı kültüründe kalem anlamında: Özellikle Osmanlı ve divan edebiyatı geleneğinde, “kamış kalem” hattatlıkla ilişkilidir.

Müzik aleti yapımında: Ney gibi geleneksel üflemeli çalgılar kamıştan yapılır; bu bağlamda kültürel bir imgeye dönüşür.