Karpal Tünel Sendromu (KTS), median sinirin el bileği seviyesinde sıkışması sonucu gelişen nöropatik bir hastalıktır. Bu hastalık, genellikle el bileğindeki karpal tünel içinde meydana gelen basınç artışı nedeniyle sinirin sıkışması sonucu oluşur. KTS, üst ekstremitedeki en yaygın tuzak nöropatisidir ve genellikle ağrı, uyuşma, hissizlik ve güçsüzlük ile karakterizedir.

Sendromun Belirtileri

KTS’nin en yaygın belirtileri arasında baş parmak, işaret parmağı, orta parmak ve yarım yüzük parmağında uyuşma, yanma, ağrı ve güçsüzlük yer alır. Hastalar, özellikle gece saatlerinde şikayetlerinin arttığını belirtirler. KTS genellikle, ellerde tutma zorluğu, nesneleri kavrama ve parmakları hareket ettirme güçlüğü ile de kendini gösterir. Fiziksel muayenede Tinel testi ve Phalen testi pozitif bulunan hastalarda, bu belirtiler daha belirginleşir.

Risk Faktörleri

KTS, çeşitli risk faktörlerine sahip bireylerde daha sık görülür. Bu risk faktörleri arasında genetik yatkınlık, aşırı tekrarlayıcı el bileği hareketleri, aşırı kullanım, obezite, diabetes mellitus, romatoid artrit, tiroid hastalıkları, sigara kullanımı ve yaş yer alır. Kadınlar, özellikle 40-60 yaş arası grupta, erkeklere göre daha fazla risk altındadır.

^{Karpal Tünel Sendromunun temsili bir görsel. (Yapay zeka ile oluşturulmuştur.)}

Tanı Yöntemleri

KTS tanısı, klinik belirtiler, fizik muayene bulguları ve elektrofizyolojik testlerle (ENMG) konur. Tinel ve Phalen testleri, hastanın semptomlarına göre pozitif veya negatif olarak değerlendirilen provokatif testlerdir. ENMG, median sinir iletim hızının yavaşlamasını ve distal motor latansın artmasını gösterir. KTS'nin şiddeti, ENMG bulgularına göre sınıflandırılır: hafif, orta veya ağır.

Tedavi Yöntemleri

KTS tedavisinde kullanılan yöntemler arasında konservatif tedavi ve cerrahi müdahale yer alır. Konservatif tedavi, splint kullanımı, fiziksel terapi, steroid enjeksiyonları ve egzersizleri içerebilir. Hafif ve orta dereceli KTS vakalarında genellikle bu tedavi seçenekleri yeterlidir. Ancak ileri vakalarda, median sinir üzerindeki baskıyı azaltmak için cerrahi müdahale gerekebilir.

• Splintleme: El bileğini nötral pozisyonda tutarak sinir üzerindeki baskıyı azaltmayı amaçlayan splintler, KTS tedavisinde sıklıkla kullanılır. Gece kullanımı önerilen bu splintler, hastaların semptomlarını hafifletebilir.
• Sinir-Tendon Kaydırma Egzersizleri: Bu egzersizler, sinirin serbest hareket etmesini sağlamak amacıyla yapılır. Ancak, egzersizlerin tüm hastalarda aynı oranda etkili olmadığı gösterilmiştir.
• B Vitaminleri ve Diğer Tedaviler: Hafif vakalarda B vitamini tedavisi de önerilebilir. Ayrıca, splint kullanımı ve elektroterapi de tedavi seçenekleri arasında yer alır.
• Elektronöromiyografik (ENMG) Bulgular: ENMG, KTS tanısının kesinleştirilmesinde kritik bir rol oynar. Bu test, median sinirin iletim hızını ve motor yanıtları değerlendirerek hastalığın şiddetini belirler. ENMG bulgularına göre, KTS hastalarında median sinir iletim hızında yavaşlama ve distal motor latansın artışı gözlemlenir.

Fiziksel Egzersizlerin Etkisi

Fiziksel egzersizlerin, özellikle tendon ve sinir kaydırma egzersizlerinin KTS hastalarında tedaviye katkı sağladığına dair çeşitli bulgular bulunmaktadır. Ancak, bu egzersizlerin tüm hastalar üzerinde aynı etkiyi göstermediği de gözlemlenmiştir. Öte yandan, yapılan bazı araştırmalar, egzersizlerin ağrı yönetimi ve fonksiyonel iyileşme üzerinde olumlu etkiler yaratabileceğini göstermektedir.

Olası Gelecek Perspektifleri

KTS, erken tanı ve tedavi ile yönetilebilen bir hastalıktır. Ancak, tedavi yöntemlerinin etkinliğine dair hala bazı belirsizlikler bulunmaktadır. Yapılan çalışmalar, splintleme, egzersizler ve cerrahi müdahalelerin etkinliğini göstermekte ancak bu tedavi seçeneklerinin hastaya özel olarak düzenlenmesi gerektiği vurgulanmaktadır. Ayrıca, daha geniş hasta gruplarında yapılacak ileri çalışmalar, tedavi protokollerinin daha da optimize edilmesine olanak tanıyacaktır.