Tanım

isim

1. Büyük, gösterişli ev.

2. Araba ve hayvan yolculuğunda geceyi geçirmek için inilen yer, durak.

3. Konaklanan yer, menzil.

4. Araba veya hayvanlarla bir günde alınan yol, bir günlük mesafe.

5. İsim tamlamasının ikinci öğesi olarak: Hükümet işlerinin görüldüğü bina (ör. “Şehir konağı,” “Vali konağı”)

6. Askeri: Kıt’aların geçici olarak barındırıldığı çadır, kulübe, baraka vb. kapalı yerler ve bu barınakların kurulduğu alan.

7. Biyolojik: Bir asalağın içinde veya üzerinde yaşadığı canlı; konakçı.

8. Eski Türkçe ve halk ağzında: Konuk, misafir.

Köken

(Eski Türkçe kon-ak “konmak, yerleşmek”).

Kelime, Türkçeden Arapçaya ve Balkan dillerine geçmiş olup, Osmanlı döneminde yönetimsel ve sosyal hayatın önemli bir parçası olarak kullanılmıştır. Konağın anlamı zamanla genişleyerek idari, askeri ve biyolojik alanlarda farklı anlamlar kazanmıştır.

Kullanım Alanları

• Mimari: Geleneksel Türk evleri ve gösterişli yapılar.
• Seyahat: Yolculuk sırasında dinlenmek için kullanılan geçici yerler.
• Kamu Yönetimi: Resmi binaların ve idari merkezlerin tanımlanması.
• Askeri: Geçici barınma alanları olarak kullanımı.
• Biyoloji: Parazitlerin yaşam alanı olarak konak kavramı.
• Günlük Dil: Misafir ağırlama anlamında yaygın halk kullanımı.

Örnek Cümle

Yolculuk sırasında bir konakta dinlenip ertesi gün yola devam ettiler.