Köken

Lafazan kelimesi, Farsça lāf (لاف) “büyük konuşma, boş söz” ile -zen (زن) “vuran, çalan, eden” fiilimsinin birleşiminden oluşur. Lāfzen yapısı “büyük laflar eden” anlamına gelir. Türkçede zamanla “çok konuşan, geveze kimse” anlamında yerleşmiştir.

Kullanım Alanları

• Gündelik konuşma: Gevezelik eden veya laf kalabalığıyla dikkat çekmeye çalışan kişileri tanımlamak için yaygın şekilde kullanılır.
• Edebî üslup: Roman ve hikâyelerde karakter özelliklerini belirtmekte ya da mizah unsuru olarak tercih edilir.
• Siyasi ve sosyal eleştiride: Boş vaatlerde bulunan ya da sözle çok şey anlatıp eyleme geçmeyen kişiler için sıklıkla mecaz anlamda kullanılır.