Köken

Farsça kökenli bir kelimedir. Arapçadaki olumsuzluk eki nā- ile Farsça umīd (“umut”) kelimelerinin birleşmesiyle oluşmuştur. Farsça nā-umīd (نامید), kelimesi nevmit (ﻧﻮﻣﻴﺪ) kelimesine evrilmiştir.

Kullanım Alanları

Edebî metinlerde: Karamsar ruh hâlini, içsel çöküntüyü ya da beklentisizliği anlatmak için kullanılır.

Şiirlerde ve eski edebiyat örneklerinde: Özellikle divan edebiyatı ve Tanzimat sonrası metinlerde duygusal yoğunluğu artırmak için tercih edilir.

Tiyatro ve roman karakter betimlemelerinde: Umutsuz karakterlerin hâlini anlatırken görülür.

Ağır veya edebî üsluplu yazılarda: Duygusal etkisi yüksek cümlelerde yer alır.

Günlük konuşmada (seyrek): Daha çok mecazlı ya da ironi içeren cümlelerde rastlanır.