Köken

Sonsuz kelimesi, Türkçe "son" köküne olumsuzluk bildiren "-suz" yapım eki getirilerek oluşturulmuştur. "Son" kelimesi Eski Türkçeden bu yana "bitiş" ya da "nihayet" anlamlarında kullanılmakta olup, "-suz" eki ise bir şeyin yokluğunu veya eksikliğini ifade eden bir Türkçe ekidir. Bu birleşim sonucunda ortaya çıkan "sonsuz" kelimesi, "sonu olmayan", yani "bitmeyen" veya "ebedî" anlamına gelir. Sözcüğün hem yapısal biçimlenişi hem de anlamı, Türkçenin doğal türetme kurallarına tamamen uygundur.

Kullanım Alanları

• Matematik: Limit hesapları, seriler ve sonsuzluk kavramını ifade etmek için kullanılır.
• Fizik: Uzayın sınırsız yapısını ve sonsuz ortam varsayımlarını tanımlamak amacıyla kullanılır.
• Felsefe: Varlık, zaman ve bilginin sınırlarını sorgulayan metafizik tartışmalarda yer alır.
• Edebiyat / Dilbilim: Soyut kavramların sınır tanımazlığını anlatmak için mecaz anlamda kullanılır.
• Mühendislik: İdealleştirilmiş sistemlerin modellenmesinde ve sınır koşullarının belirlenmesinde kullanılır.
• Teoloji / Din: Sonsuz, Tanrı’nın mutlaklığı ve ebedi yaşam gibi inanç temelli kavramların açıklanmasında kullanılır.