Köken

Arapça kökenli bir kelimedir. Tabi (ﺗﺎﺑﻊ) kelimesi Arapça ardından yüremek, "uymak anlamına gelen" teba‘ – tebā‘at kelimesinden türemiştir. "Basıcı, yayımcı" anlamında kullanılan tabi (ﻃﺎﺑﻊ) kelimesi ise "kitap vb. basmak" anlamında kullanılan ṭab‘ kelimesinden türemiştir.

Kullanım Alanları

Günlük ve resmî konuşmalarda: Kurum, kişi veya yerlerin bir başka yapıya bağlılığını ifade etmek için yaygın olarak kullanılır (örneğin: “filanca ilçeye tabi köy”).

Hukukî ve idarî belgelerde: Bağlılık, tâbiyet, uyrukluk gibi konularda kişi ya da kuruluşların statüsünü belirtmekte kullanılır.

Edebî ve felsefî metinlerde: Bir fikre, kişiye ya da güce sorgusuzca uyan kişi anlamında mecazlı olarak kullanılır.

Eski matbuat ve yayın terminolojisinde: Kitap ya da belge basımı ve yayımlanmasıyla ilgilenen kişi anlamında tarihî bağlamda geçer.

Deyim ve kalıplaşmış ifadelerde: “Tabi olmak”, “tabi kılmak”, “tabi tutulmak” gibi yapılar içinde yer alır.