Kökeni

Arapça ʿulvî (عُلْوِيّ) sıfatına, isim türeten -iyyet eki getirilerek oluşturulmuştur. “Yükseklik, yücelik, manevî üstünlük” anlamına gelir. Türkçeye bu anlamıyla geçmiş; özellikle ruhsal derinlik, ahlakî yücelik ve kutsallık gibi kavramların ifadesinde kullanılmaya başlanmıştır.

Kullanım Alanları

Dini ve Manevî Anlatımlar: İlahi olana, yüksek ruh hâline veya kutsallığa dair anlatımlarda, insanın yüce bir varlıkla ilişkisindeki derinliği ifade etmekte kullanılır.

Edebî ve Sanatsal Üslup: Şiir ve nesir gibi sanatsal metinlerde ruh yüceliği, soyluluk, manevî asalet gibi temaları ifade etmek için kullanılır.

Ahlaki ve Felsefî Değerlendirmeler: İnsanın iyilik, doğruluk ve yüce değerler uğruna gösterdiği davranışları tanımlamak için kullanılır.

Tarihî ve Kültürel Betimlemeler: Tarihî kişiliklerin ya da olayların yüksek ideallere hizmet etmesi bağlamında kullanılır.