Köken

Yığın kelimesi, Eski Türkçedeki yıġ- fiilinden türetilmiştir. Bu fiil, “üst üste koymak, bir araya toplamak” anlamına gelir. Üzerine getirilen +In ekiyle birlikte “toplanmış, birikmiş şey” anlamında isimleşmiştir. Eski Türkçede yıġın biçimiyle “yığıntı” ya da özellikle “toprak yığını” anlamında kullanılmıştır. Günümüzde hem somut bir birikimi (eşya, toprak, kalabalık) hem de soyut olarak “çokluk, fazlalık” anlamını ifade eder.

Kullanım Alanları

Gündelik Dil: “Yığın” kelimesi, gündelik konuşmalarda üst üste, dağınık biçimde birikmiş nesneler ya da bir arada toplanmış insan kalabalıkları için yaygın olarak kullanılır.

Edebiyat: Edebî anlatımlarda “yığın”, hem somut hem de soyut anlamda birikmişlikleri ve fazlalıkları ifade etmek için kullanılır.

Mecazî Anlatım: “Yığın” kelimesi, belirsiz çokluk, yoğunluk ya da aşırılık anlamlarını taşıyan mecazî ifadelerde yer alabilir.