Köken

Türkçe yol sözcüğünden türeyen yolcu, “yolculuk eden kimse” anlamındadır. Yol kelimesi Eski Türkçede “yürüyüş, iz, patika” anlamlarına gelirken; yolcu ise yorı- (yürümek) fiiliyle etimolojik bağlantı taşır. "-cu" eki, yapan kişi anlamı katar. Böylece “yolda olan, yol yapan” kişi anlamına gelmiştir.

Kullanım Alanları

• Günlük konuşma ve yazı dili: “Yolcu yolunda gerek”, “yolcudur Abbas, bağlasan durmaz” gibi deyimlerde kullanılır.
• Edebiyat: Edebî metinlerde hayat, ölüm, kader gibi soyut kavramları temsil eden bir metafor olarak kullanılır.
• Dinî terminoloji: Seferîlik şartlarına uyan Müslümanların ibadetlerinde yolcu hükmüyle özel uygulamalarda (namaz kısaltması vb.) kullanılır.
• Toplumsal kullanım: İş değişikliği, yer değişikliği veya geçici bulunulan yerler bağlamında mecazî anlamda kullanılır.