Cumhuriyet dönemi Türk şiirinin önemli isimlerinden olan Necip Fazıl Kısakürek Türk şiirinin mistik ve metafizik bir şairidir. Kısakürek, bireyin iç alemini ve felsefi görüşlerini kendine has bir şekilde dile getirir.
Necip Fazıl Kısakürek (AA)
Necip Fazıl Kısakürek’in “Beklenen” şiirinin temelleri, 1934 yılında Abdülhakim Arvasi ile tanışmasına dayanır. Bu karşılaşma, şairin dine ve tasavvufa yönelmesini sağlamış, eserlerinde derin bir değişime yol açmıştır. “Beklenen” şiiri yalnızca bir aşk şiiri değil, aynı zamanda Necip Fazıl’ın yaşadığı dönemdeki toplumsal ve manevi bunalımlara karşı duyduğu tepkinin ve milli-manevi diriliş umudunun ifadesidir. Osmanlı’nın yıkılmasıyla birlikte başlayan hızlı modernleşme ve Batılılaşma hareketleri, şairin dünya görüşünü derinden etkileyerek şiirin temel motivasyonları arasında yer almıştır. Bu yönüyle “Beklenen”, bireysel bir özlemden çok, toplumsal bir arayışın ve ruhsal bir uyanışın sembolü haline gelmiştir. “Beklenen” şiiri, şairin beklediği bir şeyin veya birinin gelişini ifade eden güçlü bir serzenişle başlar. İlk dizede;
“Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar,
Ne de şeytan bir günahı,
Seni beklediğim kadar.”
gibi ifadelerle bekleyişin yoğunluğu ve sabrı vurgulanır. Şair, bekleyişini anlatmak için insanın en temel arzularını ve ihtiyaçlarını örnek gösterir: Hasta sabahı iyileşme umuduyla bekler, mezar taze ölüyü kaçınılmaz son olarak bekler, şeytan günahı arzuyla bekler. Ancak şairin "seni beklediğim kadar" diyerek yaptığı vurgu, tüm bu güçlü ve anlamlı bekleyişlerin bile, kendi özleminin yanında sönük kaldığını gösterir. Bu dizeler, sevgiliye yönelik duyduğu umudu yitirmişlik ve yenilgiyi kabul etmeme halini dile getirirken, aynı zamanda tasavvufi bir derinlik taşır.
Beklenen Sevgili (Yapay Zeka İle Oluşturulmuştur)
Şiirin 22 yıl sonra yazılan ikinci dizesinde, beklenenin gelmesinin gecikmesiyle birlikte şairin duyguları değişir. Başlangıçta büyük bir sabır ve heyecanla bekleyen şair, zamanla beklemekten yorulur. Bu duygu da şu dizelerde anlatılır:
“Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Bırak vehmimde gölgeni
Gelme, artık neye yarar?”
Burada Necip Fazıl Kısakürek, beklediği kişinin yokluğunda onu zihninde ve kalbinde bulduğunu, artık somut olarak gelmesine gerek olmadığını dile getirir. Şair bu dizede bekleyişin sona erdiğini, beklemenin sadece sabır veya umut değil, aynı zamanda hayal kırıklığı ile kabullenme arasında gidip gelen duyguları vurgular. Bekleyişin anlamsızlığına rağmen, sevgilisinin yokluğunda onu bulduğunu söyler. Bu da beklemenin boşuna olduğunu ve sevgilisinin beklenen kadar değerli olmadığını, sevgiliyi ararken sevgilinin hakikatini bulduğunu gösterir.
Şiirde beklemek teması evrensel bir boyut kazanır; heyecan, sabır ve umut, yorgunluk ve hayal kırıklığına değinir. Necip Fazıl Kısakürek, “Beklenen” şiiriyle beklemenin sadece olumlu bir duygu olmadığını, hayatın gerçekleriyle yüzleşmenin gerekliliğini dile getirir. Böylece aşk, tasavvufi bir hakikat arayışına dönüşür. Türk şiirinin önemli eserlerinden biri olan bu şiir, sade dili ve güçlü duygusal anlatımıyla bekleyişin farklı boyutlarını etkileyici bir şekilde yansıtır.