Köken

Eski Türkçe turuġ “duruk, dingin, sakin, bulanık olmayan” sözcüğünden evrilmiştir. Bu sözcük, Eski Türkçe tur- fiilinden +I(g) ekiyle türetilmiştir.

Eski Kullanımlar:

• Türkische Turfantexte, 900 yılından önce: "özüt üçün muŋsuz baçasız arıġ turuġ..." (ruh için günahsız, kusursuz, arı duru...)
• Kaşgarlı Mahmud, Divânu Lugâti't-Türk, 1073: turuġ (dağda sığınma yeri, bir yayla adı, ikamet yeri).

Kullanım Alanları

• Doğa ve Çevre: Duru su, berrak hava gibi fiziksel şeffaflığı ifade eden durumlar için kullanılır.
• Güzellik ve Estetik: Pürüzsüz cilt ve doğal güzelliği tanımlamak için kullanılır.
• Dil ve İfade: Açık, anlaşılır ve süssüz bir anlatımı tanımlamak için kullanılır.