Davut ve Golyat hikâyesi, bilinen ve öğreti niteliğinde anlatılan bir hikâyedir. Bu hikâyenin farklı anlatıları mevcut olsa da; hikayenin sonunda Davut'un rakibi Golyat'ı yenmesi ve verilen mesaj ortaktır.
Hikâyede dev savaşçı Golyat, tepeden tırnağa zırhlıdır ve elinde devasa bir kılıç vardır. Karşısında ise sadece bir sapanı, birkaç çakıl taşı bulunan; genç bir çoban olan Davut durur. Davut, bu devasa güce karşı kazanmak için; rakibinin en büyük avantajını en büyük zayıflığına çevirecek stratejiyi geliştirir. Golyat kendisine karşı gelecek yakın temasta bir fiziksel hamle beklerken; Davut mesafesini koruyarak sapanıyla Golyat'a bir taş fırlatır. Taş, bir mermi hızıyla, Golyat’ın zırhının korumadığı tek nokta olan alnının tam ortasına saplanır. Golyat, tek bir noktadan aldığı küçük bir hamleyle, kendi ağırlığı altında ezilerek yıkılır. Davut, hız, çeviklik ve menzil avantajlarını stratejik bir biçimde kullanarak büyük güç Golyat'ı yener. Yüzyıllar boyunca bu hikâye, "zayıfın güçlüye karşı zaferi" olarak anlatılır.
Siber uzayın temsili görseli (Yapay zeka ile oluşturulmuştur)
Günümüz dünyasında artık Davut ve Golyat karakterlerinin karşı karşıya geldiği meydanı; siber uzay olarak nitelendirmek mümkün. Devasa ordulara, nükleer füzelere ve hantal bürokrasilere sahip modern ulus devletlerinin karşısında; teknolojik yetkinliğe sahip ve bilgi akışını kontrolü altında tutabilen fakat yeterli askerî güce sahip olmayan devlet yada devlet dışı aktörler "Davut " rolü ile durabilir ve meydan okuyabilir. Bu benzetmeden sonuçla, bir devletin siber uzaydaki gücü; geleneksel savaş meydanlarındaki büyük güçlere karşı galip gelebilir ve görece daha sessiz hamlelerle oyunun sonunu getirebilir.
David Rothkopf’un Siberpolitik eserinde bahsettiği ve literatüre kazandırdığı yeni bir teori olan "Davut Etkisi" tam olarak budur: Dijital çağda büyük aktörlere meydan okumak için teknolojinin ve bilginin gücüne hâkim olmak yeterlidir. Siber uzayın mekânsızlığı, çok daha az maliyetle doğru stratejileri uygulayabilmeyi mümkün kılar. Bu durum, günümüz uluslararası ilişkiler düzleminde görülen en büyük güç asimetrilerindendir. Peki konvansiyonel silahların, kalabalık taburların ve askerî stratejilerin yerini; bilgi üstünlüğü ve görünmez ağlar alabilir mi?