Tanım

(ḫandān خندان)

sıfat.

• Gülen, şen, neşeli.

Köken

Handan kelimesi, Farsça hʷandān (خوَندان) “gülen, gülümseyen” sözcüğünden türetilmiştir.

• hʷandān, Farsça hʷanden (خوَندن) “gülmek” fiilinden +ā(n) ekiyle türetilmiştir.
• Bu fiil, Orta Farsça handeg “gülme” sözcüğü ile eş kökenlidir.
• Gülümsemeyi ve neşeyi ifade eden anlam, Farsça kültürel bağlamda sıkça kullanılan bir nitelik olmuştur.

Kullanım Alanları

• Edebiyat: Neşeli ve güler yüzlü karakterlerin tasvirinde.
• Gündelik Dil: Neşeli ve mutlu kişileri tanımlamak için.
• Sanat: Gülen yüzlerin veya neşenin temsil edildiği eserlerde.

Farklı Alanlardaki Kullanım

• Edebiyat: Şairler, "handan" kelimesini güler yüzlü ve zarif kişilikleri betimlemek için kullanır.
• Sosyal Yaşam: Neşeli ve mutlu bir ortamı tanımlamak için.
• Kültürel İfadeler: Mutluluk ve samimiyetin sembolü olarak.

Örnek Cümleler

• Handan bir yüz, insanlarla hızlı bağ kurmanıza yardımcı olur.
• Şair, sevgilisini handan bir gülüşle betimlemiştir.
• Onun handan hali, herkesin dikkatini çekti ve neşe saçtı.