Kökeni

Türkçe kökenli bir kelimedir. Kıvan- fiiline gelen Türkçe +(In)ç ekiyle türetilmiştir.

Kullanım Alanları

Günlük Dil: Bireyin bir başarıdan dolayı duyduğu içten sevinç veya gurur durumunu ifade eder.

Edebiyat: Duygusal ve lirik anlatımlarda, özellikle “kıvanç duyma” kalıbıyla yer bulur.

Tören ve Konuşma Dili: Resmî veya topluluk önünde yapılan konuşmalarda, bir başarı veya onuru ifade etmek için kullanılır.

Psikoloji ve Duygu Durumu: İçsel tatmin, başarıdan duyulan mutluluk durumlarını tanımlar.

Eski Türkçe ve Klasik Metinlerde: Sevinçle karışık onur duygusu anlamında, daha sık kullanılır.