Köken
Eski Türkçe sevinç “seviniş, minnet” sözcüğünden evrilmiştir. Bu sözcük, Eski Türkçe sevin- “hoşnut olmak, mutlu olmak” fiilinden türetilmiştir. Bu fiil ise Eski Türkçe sev- “sevmek” fiilinden Eski Türkçe +(In)ç ekiyle oluşturulmuştur.
Kullanım Alanları
- Günlük Konuşma: Mutluluk ve hoşnutluk ifadelerinde yaygın olarak kullanılır.
- Edebiyat ve Şiir: Özellikle duygusal metinlerde, şiirlerde ve romanlarda sıkça yer alır.
- Psikoloji ve Duygusal Durumlar: İnsan psikolojisinde olumlu duyguları tanımlamak için kullanılır.
- Atasözleri ve Deyimler: "Sevinç gözyaşları", "Sevinçten havalara uçmak", "Sevinç içinde olmak" gibi ifadelerde yer alır.
