Supraspinatus Kası, skapulanın (kürek kemiği) üst kısmındaki supraspinöz fossadan başlayarak humerusun büyük tüberkülüne uzanan bir kastır. Rotator manşetin dört kasından biri olup, kolun omuzdan abdüksiyonunu (yana kaldırılmasını) başlatmada kritik rol oynar.

Anatomik Yapı

Morfoloji ve Bağlantı Noktaları

Supraspinatus kası, skapulanın supraspinöz fossasının medial üçte ikilik kısmından orijin alır. Kas lifleri, skapula omurgasını geçtikten sonra humerusun büyük tüberkülünün üst yüzeyine bağlanarak sonlanır. Bu yapı, kasın rotator manşet içindeki yerini ve fonksiyonel önemini belirler. Supraspinatus tendonu, akromiyonun altından geçerek subakromiyal boşlukta yer alır. Bu yerleşim, onu sıkışma sendromlarına karşı duyarlı hâle getirir. Tendon aynı zamanda omuz eklem kapsülüyle bütünleşir ve bu yapı sayesinde omuz eklemine stabilizasyon sağlar. Kasın, omuzun yukarı yönlü hareketlerinde kritik bir mekanik avantaj sağladığı görülür.

Embriyolojik Köken ve Sınıflandırma

Embriyolojik olarak dorsal kas kitlesinden gelişen supraspinatus, skapulohumeral kas grubunun bir parçasıdır. Paraksiyel mezodermden türeyen somitik mezenşimden farklılaşarak gelişen bu kas, rotator manşet kasları arasında yer alır ve omuzun hem hareketini hem de pasif stabilitesini sağlayan yapılar arasında kritik öneme sahiptir.

Sinir İnnervasyonu ve Vasküler Beslenme

Kas, supraskapular sinir (C5–C6) tarafından innerve edilir. Bu sinir, brakiyal pleksusun üst trunkusundan çıkarak skapulanın üst kenarındaki supraskapular çentiği geçer ve hem supraspinatus hem de infraspinatus kaslarına dallar verir. Kasın vasküler beslenmesi supraskapular arter ve skapular anastomoz ağı ile sağlanır. Yeterli kanlanma, kasın rejenerasyon kapasitesi açısından önemlidir.

Fonksiyon ve Klinik İlişkiler

Supraspinatus, özellikle kolun abdüksiyonunun ilk 15 derecesinde aktif rol oynar. Bu ilk hareket fazında kolun yana doğru kaldırılmasını başlatır; ardından bu görevi deltoid kas devralır. Ayrıca kas, humerus başını glenoid boşluğa doğru çekerek omuz eklemine pasif stabilite kazandırır. Bu etki, humerus başının yukarıya ya da dışa doğru kaymasını önleyerek eklem bütünlüğünü korur. Klinik olarak supraspinatus, rotator manşet yırtıklarında en sık etkilenen kastır. Tendonun subakromiyal boşlukta yer alması, onu subakromiyal sıkışma sendromuna yatkın hâle getirir. Ayrıca kas, donmuş omuz (adheziv kapsülit) gibi klinik tablolarla ilişkili olarak hareket kısıtlılığına neden olabilir. Risk faktörleri arasında yaşlanma, tekrarlayan omuz hareketleri, zayıf postür ve omuz çevresi kaslarının dengesizliği yer alır. Bu tür durumlarda asemptomatik yırtıklar oldukça yaygındır; zamanla bu yırtıklar kronik omuz ağrısına ve fonksiyon kaybına dönüşebilir. Tanıda en sık kullanılan görüntüleme yöntemleri manyetik rezonans görüntüleme (MRI) ve ultrasonografidir. Bu teknikler, tendonun yapısal bütünlüğünü, ödemi, kalsifikasyonu ya da dejeneratif değişiklikleri değerlendirmede önemli rol oynar.