Köken

Arapça “keѕāfet” kökünden türeyen bir isimdir. Arapçada “yoğunluk, kalınlık, sıkışıklık” anlamlarına gelir. Fiil kökü “k-s-f”, “yoğun olmak, kalabalıklaşmak” anlamını taşır. Osmanlı Türkçesinde hem bilimsel hem edebî bağlamda sıkça kullanılmıştır. Günümüz Türkçesinde “yoğunluk” kelimesiyle anlamdaş biçimde kullanımı devam etmektedir.

Kullanım Alanları

Fen Bilimleri / Fizik: Maddenin birim hacimdeki kütle miktarı, yani fiziksel yoğunluğu anlamında teknik terim olarak kullanılır.

Kimya: Özellikle sıvıların ve gazların karşılaştırmalı yoğunluklarının ölçümünde.

Edebiyat: Anlatımda soyut ve duygusal derinlik ya da karmaşıklık ifade etmek için mecazen kullanılır.

Felsefe: Ruh-beden ayrımında, bedenin ağırlığı ve maddeye bağımlılığı kesâfet kavramıyla açıklanır.

Günlük Dil: Kalabalık, karışıklık veya yoğun atmosferin betimlenmesinde şiirsel ya da eski üslupta yer alabilir.