Tamarao (Bubalus mindorensis), yalnızca Filipinler'deki Mindoro adasına özgü, Bovidae familyasından kritik tehlike altındaki bir sığır türüdür.

Taksonomi

Bubalus mindorensis, Animalia (Hayvanlar) âleminin Chordata (Kordalılar) şubesine, Mammalia (Memeliler) sınıfına, Cetartiodactyla (Çiftparmaklılar) takımına ve Bovidae (Boynuzlugiller) familyasına aittir.

Morfolojik Özellikler

Bovidae ailesinin tipik bir üyesi görünümüne sahiptir, ancak Asya su mandasına (Bubalus bubalis) göre daha küçük ve daha tıknaz bir vücut yapısıyla karakterize edilir.

Ortalama omuz yüksekliği 100 ila 105 santimetre civarındadır ve vücut kütlesi 200 ila 300 kilogram arasında değişir. Kompakt, ağır yapılı bir gövdeye, kısa ve tıknaz uzuvlara sahiptir.

Yetişkinlerin rengi koyu kahverengiden grimsiye döner ve diğer manda türünden daha fazla kıllıdırlar. Ayırt edici morfolojik özelliklerinden biri, tırnaklarında ve ön alt bacaklarının iç kısmında bulunan, Anoa'nınkine benzer beyaz işaretlerdir. Ayrıca, çoğu bireyde gözün iç köşesinden boynuzlara doğru uzanan gri-beyaz bir çift şerit bulunur.

Her iki cinsiyette de kısa, siyah boynuzlar bulunur. Bu boynuzlar, Asya su mandasının C şeklindeki boynuzlarının aksine, başın tepesinde birbirine yakın ve V şeklinde büyür. Boynuzlar 35.5 ila 51.0 santimetre uzunluğa ulaşabilir. Cinsiyetler arasında belirgin bir boyut farkı olmamakla birlikte, erkeklerin boyunlarının daha kalın olduğu bildirilmiştir.

Coğrafi Dağılım ve Habitat

Tamarao, Filipinler'in Mindoro adasına endemiktir ve bu ada, türün doğal yaşam alanıdır. Tarih öncesi dönemlerde Luzon'da da kayıtlara rastlanmıştır. Geçmişte adanın deniz seviyesinden 1800 metrenin üzerindeki yüksek zirvelerine kadar yaygındı; açık otlaklar, orman açıklıkları, sık bambu ormanları, bataklık nehir vadileri ve alçak-orta rakımlı ormanlarda yaşardı. Günümüzde ise türün yaşam alanı 10.000 hektarın altına düşmüş olup, genellikle 200 metrenin üzerindeki izole ve dağlık bölgelerde, ikincil ormanlar ile karışık orman/otlak alanlarında görülür.

Bilinen üç hayatta kalan alt popülasyonu, Mindoro'nun batı (Occidental) kısmında yer almaktadır: Mount Iglit-Baco Ulusal Parkı, Aruyan-Malati Tamarao Koruma Alanı ve Mount Calavite Yaban Hayatı Koruma Alanı.

Beslenme

Tamaraolar otçul canlılardır ve başlıca besinlerini açık otlaklarda yedikleri otlar oluşturur. Ayrıca genç bambu filizlerini de tüketirler. Dinlenme zamanlarında uzun otların arasına veya yoğun ormanlık alanlara çekilirler.

Üreme

Tamaraolar, diğer sığır türlerine benzer şekilde yalnız bir yaşam tarzı sürdürürken, çiftleşme dönemlerinde geçici olarak bir araya gelebilirler.

• Gebelik ve Yavru Bakımı: Gebelik süresi yaklaşık 9.2 ila 10.5 ay arasında değişir. Dişiler yavrularını emzirir ve onlara bakar; erkekler ebeveyn bakımı sağlamaz.
• Bağımsızlık: Buzağılar anneleriyle 2 ila 4 yıl kadar kalabilirler. Yavruların bağımsız hale gelme süresi 24 ila 48 ay arasında değişmektedir.
• Nesil Uzunluğu: Türün nesil uzunluğunun yaklaşık 10 yıl olduğu tahmin edilmektedir.

Ekoloji ve Davranış

Tamaraolar yalnız yaşayan hayvanlardır. Dişiler yavrularıyla birlikte görülür ve erkeklerle dişiler yıl boyunca ara sıra geçici olarak bir araya gelebilirler. Tarihsel olarak gündüz aktif olmalarına rağmen, insan müdahalesi ve rahatsızlık nedeniyle gece aktif (noktürnal) hale gelmişlerdir. Ancak, Mount Iglit-Baco Ulusal Parkı içindeki "çekirdek bölge"de sağlanan göreceli koruma sayesinde, tekrar gündüzcül bir davranış sergilemekte ve gruplar halinde görülebilmektedirler.

Koruma Durumu

Tamarao, 2016 yılında yapılan değerlendirmede Kritik Tehlike Altında (Critically Endangered - CR) olarak listelenmiştir. Popülasyon trendi azalmaktadır. Popülasyonunun büyük bir kısmı, yaklaşık %95'ten fazlası, Mount Iglit-Baco Ulusal Parkı'ndaki tek bir alt popülasyonda olduğu tahmin edilmektedir. En son sayımlara göre minimum toplam popülasyon yaklaşık 430 birey olarak tahmin edilmiş, bunun %50 ila %70'i olgun bireylerden oluşmaktadır (yaklaşık 220-300 olgun birey).^【1】  Gelecek üç nesil boyunca (yaklaşık 30 yıl) olgun birey sayısında %25'in üzerinde bir düşüş beklenmektedir.

20. yüzyılda Tamarao için ana tehdit, yerleşimciler ve yerel halk tarafından yapılan tarım nedeniyle oluşan habitat kaybıydı. Mevcut temel tehdit ise, insan baskısı ve bozulmamış doğal koridorların yetersizliği nedeniyle geriye kalan Tamarao popülasyonlarının dağılma ve yaşam alanlarını artırma seçeneklerinin olmamasıdır.

Tamarao, CITES (Nesli Tehlike Altındaki Yabani Fauna ve Flora Türlerinin Uluslararası Ticaretine Dair Sözleşme) Ek I'de listelenmiştir ve Filipin yasaları uyarınca tamamen korunmaktadır. En büyük alt popülasyon Mount Iglit-Baco Ulusal Parkı'nda bulunmaktadır. Ülkede küçük bir esaret altındaki popülasyon bulunmasına rağmen, esaret altında yetiştirme programı başarısız olmuştur. İhtiyaç duyulan koruma eylemleri arasında; popülasyon araştırmalarının sürdürülmesi, yaşam alanının etkin yönetimi, yerli toplulukların habitat yönetim planlarına daha iyi entegrasyonu, mevcut popülasyonların yaşam alanlarının güvence altına alınması ve genişletilmesi yer almaktadır. Aruyan-Malati bölgesinin "Kritik Habitat" ilan edilmesi ve Mount Iglit-Baco Ulusal Parkı için bir Korunan Alan Yönetim Planının uygulanması gibi yeni girişimler de mevcuttur.