Zafer Yahut Hiç, küçük bir Anadolu kasabası olan Tepeköy’de geçen; aşk, kayıp, bürokrasi, umut ve trajedi temaları etrafında örülmüş, hayattan kaçanlarla hayata tutunmaya çalışanların iç içe geçmiş öyküsünü anlatan toplumsal gerçekçi bir uzun hikâyedir. Mustafa Kutlu tarafından kaleme alınmıştır.

Konu

Zafer Yahut Hiç, hayatın çalkantıları içinde savrulmuş, geçmişlerinden kaçan ya da geçmişleriyle yüzleşmeye çalışan bir grup insanın yolu Tepeköy adlı küçük ve ücra bir kasabada kesiştiğinde başlayan dramatik bir öyküyü anlatır. Tepeköy, dışarıdan bakıldığında sakin, sıradan bir Anadolu kasabası gibi görünse de içinde barındırdığı insanlar, onların geçmişleri, arzuları ve hayal kırıklıkları ile adeta bir toplumsal mikrokozmos hâline gelir.

Eserde, her biri kendi travmalarıyla boğuşan karakterlerin yaşadığı kesişmeler ve ayrışmalar anlatılır. Oya Öğretmen, ailesiz büyümüş, sevgiye ve aidiyete aç bir kadındır. Komiser Bulut, eşinden kaçıp Tepeköy’e sığınmış, hayata yeniden tutunmaya çalışan bir polistir. Oya ve Bulut, burada birbirlerine yaklaşır, bir çocukları olur. Ancak hikâyenin ilerleyen bölümlerinde bu aile mutluluğu, Tepeköy'ün karanlık yüzüyle –özellikle kaçakçı Kolsuz Recep’in eylemleriyle– bozulur.

Öte yandan, Tepeköy’ün belediye başkanı Samet, kasabaya aslında başka birinin iş takibi için gelmişken yerleşmiş, sistemin eksikliklerinden faydalanarak bürokratik bir figür hâline gelmiştir. Onun kızı Canan, kasabanın doktoru olan Ferit’e umutsuzca âşıktır. Ancak Ferit, mesleğine bağlı, duygusal yakınlığa kapalı biridir ve Canan’ın duygularına karşılık vermez. Bu karşılıksız aşk, Canan’ın ruhsal dünyasında derin bir yara açar.

Tepeköy, sadece bireysel aşkların ve ilişkilerin yaşandığı bir yer değildir; aynı zamanda işlevsizliğe gömülmüş bürokratik yapının, sosyal çarpıklıkların ve şehirleşme sancılarının da görünür olduğu bir yerdir. İnsanlar burada geçmişlerinden kurtulmak, yeni bir hayata başlamak umuduyla buluşurlar fakat zamanla kasabanın kendisinin de bir çıkmaz olduğunu fark ederler.

Hikâyenin sonunda, Kolsuz Recep’in Oya ile Bulut’un oğlunu kaçırıp öldürmesiyle dram doruk noktasına ulaşır. Silahlı çatışmada Oya, Bulut ve oğulları Kerem hayatlarını kaybeder. Bu kayıplarla birlikte hikâye; umut, aşk ve yeniden başlama fikrinden uzaklaşır, yerini yokluk, yıkım ve “hiç”lik duygusuna bırakır. Tepeköy, artık bir sığınak değil; hayallerin gömüldüğü, trajedinin hüküm sürdüğü bir mekân hâline gelir.

Karakterler

Oya Öğretmen: Yetiştirme yurdunda büyümüş, ailesizliğin yükünü taşıyan bir öğretmendir. Tepeköy’de yeni bir başlangıç umuduyla yerleşmiştir. Komiser Bulut’la bir ilişki kurar ve bir çocukları olur.

Komiser Bulut: Tepeköy’e eşinden kaçıp gelmiş, hayatın gerçekleriyle yüzleşen bir polistir. Oya’ya âşık olur ve onunla bir aile kurar. Hayatta tutunma dayanağı olarak Oya’yı görür.

Doktor Ferit: Amcası tarafından büyütülmüş, yurt dışında eğitim almış başarılı bir doktordur. Canan’ın sevgisine karşılık vermez; olayların duygusal boyutundan çok rasyonel tarafındadır.

Neriman Hemşire: Oya’nın yetiştiği yurdun “ağır ablasıdır.” Hemşire olarak Tepeköy’e gelir ve geçmişten getirdiği yüklerle yüzleşir.

Belediye Başkanı Samet: Bir müşterisinin işleri için geldiği Tepeköy’de kalıp belediye başkanı olmuştur. Bürokrasi ve güç mücadelelerinde yer alır.

Canan: Samet’in kızıdır. Doktor Ferit’e âşık olur ancak bu aşk karşılıksız kalır. Tepeköy’ün umutsuzluk ortamında ruhsal kırılmalar yaşar.

Kolsuz Recep: Kaçakçılık yapan karanlık bir tiptir. Tepeköy’ün illegal yüzünü temsil eder. Hikâyenin sonunda Oya ile Bulut’un oğlunu kaçırıp öldürerek trajedinin fitilini ateşler.

^{Tepeköy'de Bulunan Temsili Karakterler.(Yapay Zeka ile Oluşturulmuştur.)}

^Tema

Kaçış ve Tutunma: Tepeköy, sadece bir mekân değil; hayattan, geçmişten, beklentilerden ve şehir yaşamından kaçışın sembolüdür. Ancak bu kaçış, yalnızca bir sığınma değil, aynı zamanda bir varoluş mücadelesidir.

Aşk ve Umutsuzluk: Oya, Bulut ve Ferit arasındaki aşk üçgeni; zamanla bir yokluk, ayrılık ve ölüm üçgenine dönüşür. Aşkın bir kurtuluş değil, çoğu zaman bir çıkmaz olduğu işlenir.

Bürokrasi ve Toplumsal Eleştiri: Tepeköy’ün belediye yapısı, devlet kurumları ve işleyişi, sistemin hantallığına ve işlevsizliğine sert eleştiriler getirir.

Trajedi ve Gerçeklik: Hikâye, klasik trajedi yapısından ayrılarak aşk nedeniyle değil, hayatın kendisi nedeniyle yaşanan kayıpları ve yıkımları ön plana çıkarır. Trajedinin kaynağı aşk değil, yaşamın ta kendisidir.

Anadolu Mozaiği: Tepeköy, her kesimden insanın yaşadığı bir Türkiye portresidir: Eğitimli-eğitimsiz, bilge-cahil, ahlaklı-ahlaksız, cesur-korkak gibi ikilikler, karakterler aracılığıyla sunulur. Bu yönüyle kasaba, küçük bir İstanbul veya Türkiye mikro kozmosu olarak değerlendirilir.