Köken

Arapça kökenli bir kelimedir. “Selîm”, “s-l-m” fiil kökünden türemiştir. Bu kök “barış, sağlık, sağlamlık, esenlik” anlamlarını içerir. “Selîm” kelimesi “zarardan korunmuş, sağlam, temiz ve bozulmamış” anlamında sıfat olarak da kullanılır. Türkçeye Osmanlı döneminde geçmiştir ve hem dinî hem ahlaki bağlamlarda yaygın olarak yer bulmuştur.

Kullanım Alanları

Dinî Metinler: “Kalb-i selîm” (temiz kalp) ifadesi Kur’ân-ı Kerîm'de Allah’ın huzuruna ancak böyle bir kalple gidilebileceğini vurgular.

Ahlak ve Tasavvuf: Arınmış, gönlü temiz, iyi huylu kimseler için kullanılır.

Edebiyat: Klasik ve modern metinlerde dengeli, zarif ve güvenilir karakterlerin betimlenmesinde kullanılır.