DÜZENLENİYOR

Köken

Arapça kökenli bir kelimedir. “Nadi” , “çağırmak, seslenmek” anlamındaki “n-d-w” kökünden türemiştir. “Münadi” ise “çağıran, seslenen kimse” anlamında ism-i fail (eylemi yapan kişi) kalıbıdır. Türkçeye Osmanlı dönemiyle birlikte geçmiş ve hem gündelik hem resmî dilde kullanılmıştır.

Kullanım Alanları

Tarih: Osmanlı şehirlerinde padişah fermanlarının halka duyurulması, ilanların yapılması ve yasakların bildirilmesi görevleri münadilerce yerine getirilirdi.

Din ve Tasavvuf: İlahi hakikati duyuran, insanları hidayete çağıran figürler için “manevi münadi” ifadesi kullanılır.

Edebiyat: Divan ve halk edebiyatında, sevgiliye ya da halka seslenen sembolik anlatıcı veya çağrıcı figür olarak yer alır.